در اساطیر سومری، انکی خدای آب شیرین، هوش، شرارت، خلقت، باروری، شفا و هنر است. او به عنوان خدای حکمت شناخته می‌شود و به بشریت تمدن و دانش را هدیه داده است. یکی از معروف‌ ترین داستان‌های انکی، مربوط به طوفان بزرگ است. زمانی که خدایان تصمیم می‌گیرند با سیل، بشریت را نابود کنند، انکی با هشدار دادن به زیگمورات (یک نوع نشان زیگورات در بین‌النهرین) به آتراهاسیس، پادشاه شورش، او را از این فاجعه آگاه می‌کند. آتراهاسیس نیز با ساختن کشتی‌ای بزرگ، خود و خانواده‌اش را همراه با انواع حیوانات نجات می‌دهد. این داستان شباهت زیادی به داستان نوح در تورات و قرآن دارد.

در اساطیر یونان نیز داستان‌هایی از سیل و نقش آب در آفرینش وجود دارد. یکی از این داستان‌ها به دیوکالیون و همسرش پیراه مربوط می‌شود. زئوس، خدای خدایان، از غرور انسان‌ها ناراضی بود و تصمیم گرفت با فرستادن سیل، نسل بشر را نابود کند. تنها دیوکالیون و پیراه که به توصیه پرومتئوس، خدای آتش، کشتی ساختند، از این سیل نجات یافتند. به دستور زئوس، آن‌ها سنگ‌هایی را به پشت سر خود انداختند که به مرد و زن تبدیل شدند و بدین ترتیب نسل بشر دوباره پدید آمد.

داستان دیگری که در اساطیر یونان به آکوا مرتبط است، داستان گانیمد است. گانیمد، جوانی زیبا و خوش‌ سیما بود که زئوس او را به شکل عقاب به المپوس برد تا جام خدایان را پر کند. گانیمد در نقش حامل جام، به نمادی از جاودانگی و زندگی ابدی تبدیل شد.

در تمام این اسطوره‌ها، آب نقش محوری دارد. آب هم می‌تواند نماد زندگی و آفرینش باشد و هم نماد مرگ و نابودی. سیل، همزمان با تخریب، فرصتی برای تجدید حیات و آغاز دوباره را فراهم می‌کند. این دوگانگی در نماد آکوا نیز دیده می‌شود. از یک سو، آب نماد زندگی، باروری و پاکی است و از سوی دیگر، سیل نشان‌ دهنده تغییر و تحول بزرگ است.